Eind oktober ging het hek al van de dam;
het eerste gedicht was voor mijn eigen fam.
Een uitnodiging voor het Sinterklaasfestijn.
Eens kijken of iedereen er dit jaar weer bij kan zijn.
Lollig; zo’n boodschap in rijmtabel.
Het is één groot creatief spel:
Je start met iets,
maar het rijmt op niets.
Dan maar een ander begin,
nu zit er alleen geen inhoud in.
Je blijft zoeken naar de juiste woordvolgorde
en ontmoet de één na andere taalhorde.
De ene regel is veel te lang, duurt maar en gaat maar voort...
Deze is kort.
Dat staat op papier niet zo charmant.
Liever regels van dezelfde afstand.
Je krijgt de juiste woorden niet op een rij,
dus haal je er het Engels bij.
Een leenwoordje here and there,
maar helpt dit de leesbaarheid ver-der?
En strofes, die moeten toch even lang?
Anders komt het leesritme in het gedrang.
De boodschap moet uiteindelijk duidelijk zijn,
dus steggel je stiekem met het gerijm.
Want ja: het is eerlijk waar:
‘voort-kort’ en ‘zijn-gerijm’ dicht niet met elkaar.
En dan al die woordjes die in je hoofd rondgaan,
maar totaal niet bestaan:
Presentje gaat samen met ‘krentje’, ‘tentje’ en ‘ventje’,
maar rijmt toch ook op ‘lentje’, ‘kentje’ en ‘dentje’?
Dit soort woordjes blijven om aandacht vragen
en in je hersenpan doorzagen.
Het is in je hoofd inmiddels één grote blur.
Al die taalregels: wat een gezeur!
Wees vooral lekker creatief
en neem woordjes als ‘rijmtabel’ en ‘taalhorde’ voor lief.
In de Dikke van Dale staan ze niet.
Maar dat maakt niet uit voor Sint en Piet.
We gaan dus allemaal aan de haal
met onze Nederlandse taal.
Ga die taalregels maar eens pootje lichten
voor begrijpelijke en leuke gedichten!